wg Czechowskiego
wg Gajla
pierwotna forma herbu
Blazon: Starsze formie występuje jako na tarczy srebrnej i polu czerwonym lub niebieskim a w klejnocie dwóch rogach bawolich na których zatknięte ryby.
wg "CLENODIUM"
Inna nazwa: Clipeus in Clipeum, Tarcza w Tarczy, Pole w Polu, Szczyt w Szczycie, Zgraja. Herb z okresu Dynastii Piastów. Rok powstania 965-1022. Herb pochodzenia niemieckiego, najstarsza pieczęć z 1379 roku, najstarszy zapis z 1388 roku. Występował głównie w ziemi krakowskiej, sandomierskiej, łęczyckiej i sieradzkiej. Aktem unii horodelskiej 2 października 1413 roku herb został przeniesiony na Litwę. Dzięki królowi Janowi III Sobieskiemu Janina stała się jednym z najbardziej znanych polskich herbów rycerskich. Trafiła nawet do atlasów nieba - jedną z odkrytych pod koniec XVII wieku konstelacji gwiezdnych nazwano "Tarczą Sobieskiego". Legenda herbowa: Z herbem związane są dwie legendy: Pierwsza legenda mówi o tym jak to po śmierci Wandy na Polskę najechał Aleksander Macedoński i tu, przez nikogo jeszcze nie pokonany, padł ofiarą podstępu zwykłego człowieka. Pewien złotnik, kazał sporządzić kształty hełmów i puklerzy z byle jakiego drewna czy kory, niektóre z nich powleka srebną glejtą, inne żółcią. Wyniesiono je na wysoki szczyt górski naprzeciw słońca, aby tym silniej odbłyskiwały. Macedończycy zwiedzeni podstępem uderzyli na domniemane szyki Polaków. Nim dobiegli na szczyt góry, nasi spalili owe podobizny broni. Najeźdźcy, sądząc, że wróg uciekł, rozproszyli się w pościgu i wtedy zostali w pień wycięci przez atakujących z zasadzki Polaków. Zwyciężcy przywdziali zbroje zabitych i udając żołnierzy Aleksandra zdobyli z zaskoczenia obóz Macedończyków. Aleksander poznawszy podstęp, z garstką wojska ledwie uszedł. Autor podstępu, ów złotnik wybrany został monarchą polskim i rządził pod imieniem Lestka, tzn. chytrego. Ów Lestek jest protoplastą rodu. Inna legenda: opisuje jak to w czasie bitwy z poganami, nieprzyjacielskie strzały wielkie szkody czyniły w polskich szeregach. Wtedy rycerz Janik sporządził kilkadziesiąt wielkich tarcz (posługiwali się takimi później husyci) i pod ich osłoną uderzył zwycięsko na wroga. Za czyn ten otrzymał od Bolesława Chrobrego herb. Herbu tego używały przede wszystkim rodziny mieszkające na ziemi krakowskiej, sandomierskiej, łęczyckiej i sieradzkiej. Aktem unii horodelskiej herb Janina został przeniesiony na Litwę. Herbowni: Antoniewicz, Antonowicz, Białobłocki, Białobrocki, Białobrodzki, Białowocki, Bidzieński, Bidziński, Bielecki, Brandwicki, Branicki, Branwicki, Brodawka, Broniszowski, Byszewski, Chołubowicz, Chotelski, Churzowski, Chyszowski, Czudzinowski, Czyżowski, Danczykiewicz, Danejkowicz, Doruchowski, Duńczykiewicz, Dzirytowicz, Gabaniński, Gabański, Gaboński, Gabryałowicz, Gardziński, Gawędowski, Giełczewski, Gołubicki, Górka, Hołubicki, Hołubowicz, Imszennik, Iwanin, Jachniewicz, Janiewicz, Janik, Janikowicz, Janikowski, Janiński, Janowicz, Janowiecki, Janowski, Jaroszewski, Jaroszowski, Jaszczowski, Jawicki, Jętkiewicz, Jowenko, Kański, Karski, Kaszewski, Kaszowski, Kiełczewski, Kleofas, Klofas, Kołaczkowski, Korzeniewski, Krampski, Kraski, Kułaczkowski, Kwasek, Kwasibrodzki, Lendzki, Leński, Lęcki, Lędzki, Liński, Lipski, Łabęcki, Łabędzki z przydomkiem Pyrka, Łęski z przydmokiem Zema, Maciejowski, Mociewicz, Msczuj, Mszczuj, Nacewicz, Naczewicz, Narajewski, Narajowski, Necewicz, Neczewicz, Nepelski, Nossek, Olbiecki, Olbieński, Olbięcki, Olbiński, Olszbank, Opocki, Opoka, Pankowski, Pełka, Piasecki, Podlodowski, Polikarp, Potocki, Przezwocki, Pszonka, Putyanowicz, Pyrka, Radorzyski, Rdzawski, Rozum, Rzeczycki, Rzezeński, Rzeżeński, Smosarski, Smoszarski, Sobiecki, Sobieski, Sopocki, Sopotnicki, Stoiński, Stojecki, Stojeński, Stojeski, Stojewski, Stroński, Strzeszkowski, Suchodolski, Swoboda, Swojkowski, Szczypiecki, Szczypski, Świder, Świerczkowski, Tarnawski, Trymowicz, Unieszowski, Urzanowski, Urzazowski, Urzażowski, Warpęski, Wasylenko, Waszmuntowski, Wiernek, Wierzbieński, Wierzbięta, Winarski, Winiarski, Wojsin, Wojszym, Wojszyn, Wolicki, Wrzazowski, Wrzębski, Wysociński, Wyszmuntowski, Zaduski, Zawadzicki, Zawadzki, Zawieprski, Zbiluta, Zerzyński, Zulicki, Zyrzyński, Żulicki, Żyrzyński. Odmiany herbu:herb Axtom
wg Czechowskiego
wg Wikipedii
Blazon: W polu błękitnym tarcza złota. Klejnot: Na maszcie złotym, z takąż chorągiewką, żagiel srebrny, wydęty, z krzyżem czerwonym.. Istnieje jeszcze inna wersja herbu: tarcza czarna i srebrna przedzielona, u góry dwie skrzyżowane srebrne siekiery o złotych rękojeściach. Na hełmie dwie siekiery. Herbowni: Axt, Axtom.herb Chunowski
wg Wikipedii
wg Jurzaka
Blazon: W polu błękitnym okrągła tarcza srebrna ze szpicem pośrodku. Klejnot: hełm w koronie i trzy pawie pióra. Labry błękitne podbite srebrem. Herbowni: Chunowski.herb Janina odmiana
wg Czechowskiego
wg Gajla
Herbowni: Wg "Herbarza Polski, wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich", Adama Bonieckiego umieszczony jest przy nazwiskach: Bidzińskich, Janowskich, Karskich, Kaszowskich, Korzeniowskich, Łęskich i Maciejowskich. Herbowni: Warepski.herb Janowski
herb Janowski II
herb Junicki
herb Jurgiewicz
wg Czechowskiego
wg Wikipedii
Inna nazwa: Janina odmiana II Blazon: W polu srebrnym tarcza czerwona. Klejnot: między skrzydłami orlimi - prawym srebrnym, lewym czerwonym, wieża czerwona, rozbita, na której ramię zbrojne, trzymające szablę skrwawioną. Labry czerwone, podbite srebrem. Juliusz Karol Ostrowski zamieszcza nieco inny wizerunek herbu: W polu czerwonym, tarcza purpurowa, z bordiurą srebrną, zaś skrzydła w klejnocie barwy nieokreślonej. Najwcześniejsze wzmianki: Nadany 9 września 1571 roku Maciejowi Jurgiewiczowi, bojarowi litewskiemu przez króla polskiego Zygmunta II Augusta. Od Stefana Batorego otrzymał w roku 1576 koronę w klejnocie herbu. Herb powstał przez adopcję do Janiny. Herbowni: Jurgiewicz.herb Kaszowski Hrabia
herb Opoka
herb Pogłodowski
herb Sobieski Książę
herb króla Jana III Sobieskiego
herb Warępski
herb Żyliński Książę
